Dobrzański Alexander
Dobrzański Aleksander, biskup leontopolski, sufragan sandomierski, dziekan kielecki, proboszcz tczewski już w r. 1810, kiedy po organizacyi nowej kraju odzyskanego na Austryi, celebrował na uroczystem nabożeństwie w Radomiu 11 lutego. Sędzia pokoju. Marszałek zgromadzenia gminnego okręgu kieleckiego 4 listopada 1817 r. Następnie z proboszczem katedralnym kieleckiego, mianowany sufraganem kieleckim 31 lipca 1818 r. Gdy katedra kielecka przeniesioną wtenczas została do Sandomierza i dwie kapituły kielecką i sandomierską zlano w jedną, Dobrzański został sufraganem nowej dyjecezyi w r. 1818. Wyświecony na biskupa leontopolskiego, został dziekanem kapituły sandomierskiej. Był również roku 1824-30 officyjałem generalnym sandomierskim. Po śmierci biskupa Adama Prospera Buczyńskiego (ob.), obrany administratorem dyjecezyi w r. 1830, rok spełniał ten obowiązek, bo zaraz w r. 1831 umarł w Sandomierzu. Administracyję dyjecezyi po nim wziął ksiądz Klemens Bąkiewicz i stolica biskupia długo wakowała. Dobrzański był drugim sufraganem sandomierskim. Pierwszym był ksiądz Wojciech Boxa Radoszewski, fundator sufraganii za czasów Stanisława Augusta.
Jul. B. 1861
