Leliwa

Leliwa herb, jeden z najdawniejszych w Polsce, przedstawia półksiężyc złoty rogami do góry, gwiazdę sześcioramienną otulający; pole tarczy błękitne; w szczycie hełmu ogon pawi, na którym toż samo godło. Zapewniał mnie pewien archeolog, że włościanie w Sieradzkiem nazywają Leliwą księżyc na nowiu, gdy gwiazda Venus nad nim się znajduje, że to rzadko ma się zdarzać i że ma oznaczać jakąś klęskę. Fakt to do sprawdzenia, tymczasem pewną jest rzecz, że w Sieradzkiem znajduje się nader dawna osada Leliwa, która mogła być nadaną jako herb czyli dziedzictwo zasłużonemu jakiemuś rycerzowi, używającemu za godło księżyca z gwiazdą, które zarazem stało się godłem jego posiadłości i dla tego ma nazwisko (ob. Herby). Długosz, z nad Renu wywodzi przodka tego rodu, Spieymierza, Orzeechowski i Paprocki czynią go rodowitym Polakiem, co zresztą imię jego pokazuje, imię przekazane potomności przez nazwę miasteczka w Piotrkowskiem )ob.) i przez kilka jego potomków, z których Spytko z Mielsztyna, wojewoda, i Spytko z Tarnowa, kasztelan, krakowscy, najwięcej się wsławili. Tarnowscy, Granowscy i Sieniawscy najprzód wsławili Leliwitów. Późno zaś bardzo Morsztynowie i Czapscy, z których pierwsi, także jak Bobolowie i inni poszli z mieszczan krakowskich.

J.Bł.